Ömrüm, sana hasret ile hâzâna döndü
Sensiz kalan aşkım bile sûzâna döndü
Yaktın beni zâlimce vefâsızlığından
Dillerdeki şarkım bile fîgâna döndü
Sevdim ama hicrân dolu sensizliğimden
Bin ah ile derdim bile volkâna döndü
Hüznüyle dolup taştı da hep hasretinden
Kalbimdeki sevdân bile nâlâna döndü
Bir sel gibi hep kan dolu gözyaşlarıyla
Yıllarca şu gönlüm bile tûfâna döndü
Gündüz gece her an seni anmak yüzünden
Gönlümde hayâlin bile sultâna döndü
Ah!… Yokluğunun kasveti mahvetti gitti
Gözlerde gülüşler bile hüsrânâ döndü
Gittin, beni öksüz gibi koydun da şimdi
Gel, gör şiiristân bile virâna döndü
Aşkın ile İbrâhim’i yıllarca yaktın
Gittin de hayâtım bile zindâna döndü
