Dans ses réflexions profondes,
Ce Dieu qui détruit en créant,
Que pense-t-il de tous ces mondes
Qui vont du chaos au néant ?
Est-ce à nous qu’il prête l’oreille ?
Est-ce aux anges ? Est-ce aux démons ?
A quoi songe-t-il, lui qui veille
A l’heure trouble où nous dormons ?
Que de soleils, spectres sublimes,
Que d’astres à l’orbe éclatant,
Que de mondes dans ces abîmes
Dont peut-être il n’est pas content !
Ainsi que des monstres énormes
Dans l’océan illimité,
Que de créations difformes
Roulent dans cette obscurité !
L’univers, où sa, sève coule,
Mérite-t-il de le fixer ?
Ne va-t-il pas briser ce moule,
Tout jeter, et recommencer ?
~~~~~~~~~~~~~~
Derin akislerinde kendi yüceliğinin
Yaratırken yok eden o muazzam yüce güç
Böyle dünyalar için acaba ne düşünür
Kaosu mu arzular sonuçta koca bir hiç
Kulak açmış dinleyen bizler için midir bu
O yüce meleklere ya alçak iblislere
Bekleme halindeyken ne rüyalar görüyor
Bizim uyuduğumuz düzensiz saatlerde
Şu yüksek hayaletler kaynar güneşler kızıl
Şu parlak yıldızlar mı küreler ışıl ışıl
Kendi uçurumunda dolaşan şu dünyalar
Bunların hiç birinden belki de memnun değil
Devasa canavarlar gezinirler böylece
Sınırsız okyanusta durmaz koşuştururlar
Biçimsiz yaratıklar peşpeşe ve elele
Bu sonsuz karanlıkta yuvarlanıp dururlar
Kâinatın içinde dolaşan özsuyudur
Düzeltilmeyi hâlâ hak etmiyorsa neden
Bu tekdüzelik artık kırılmayacak mıdır
Her ne varsa atıp da başlayarak yeniden
Bicahi Esgici
