Silahlı bir görevli bir garibin aniden
Taşla başını yardı hem de hiç sebep yokken
Fakirin gücü yoktu çevreden akrabadan
Taşı aldı ve kaçtı uzaklaştı oradan
O görevli bu işi çok kişiye etmişti
Onun kötü namını saray da işitmişti
Sonunda tutuklandı ve zindana atıldı
Onu tanıyanlar da rahat bir nefes aldı
Taşı saklıyan garip bir yolunu buldu da
Taşla geldi yanına ve vurdu kafasına
Mahkûm sordu: “Sen kimsin bunu nerden çıkardın
Hiç yoktan çıkagelip taşla başımı yardın ?”
Garip dedi: “Hatırla sen de benim kafama
Vurmuştun ve kırmıştın hem de aynı bu taşla”
Adam hayret içinde duramamış sormadan
“Peki niye geciktin nerdeydin bunca zaman ?”
“O zaman mevkin vardı yükseklerdeydi başın
Arkandaydı sürüyle yoldaşın arkadaşın
Şimdi de zindandasın ne çevren ne konumun
Sana yardım edemez burada ötmez borun”
Eskiler demişler ki: “ehil olmayanlar da
Yükseğe çıkabilir erişir makamlara
Unutma akıllılar bu işlere karışmaz
Zarar görseler bile onlara karşı çıkmaz
Mademki işe yarar tırnaklardan mahrumsun
Sivri tırnaklıları bırak yerinde dursun
Bir çelik pazuluyla kavgaya kalksa biri
Baş edemez incinir kendi gümüş bileği
Zalimin elbet bir gün eli kolu bağlanır
Mazlumlar da ulaşır güzel intikam alır”
Kaynak : Gülistan, Sadi-i Şirâzî
